Parowóz – IIIA – Aussig-Teplitzer Eisenbahn – 1869 rok – układ osi C(030)
2 cylindry, para nasycona, szerokość torów 1435 mm;
Aussig-Teplitzer Eisenbahn;
Austro-Węgry, Hartmann;
Dane techniczne parowozu:
L — 8400 mm długość całkowita parowozu (bez doczepianego tendra),
R — 3150 mm stały rozstaw osi,
H — 108 m² całkowita powierzchnia ogrzewalna kotła (bez powierzchni przegrzewacza),
S — 1,4 m² powierzchnia rusztu,
p — 10 atm nadciśnienie pary w kotle,
d x 1 — 455×610 mm średnica cylindrów (wysokoprężnych i niskoprężnych) x skok tłoków,
D — 1370 mm średnica kół napędnych,
G — 37,3 t masa służbowa parowozu (bez tendra),
C — 13 t największy nacisk osi.
Parowóz z trzema osiami napędnymi zakupiony w 1859 roku przez Francuskie Towarzystwo Wschodnie był przeznaczony do pociągów towarowych, pociągi osobowe nie wymagały jeszcze takiej liczby osi wiązanych. Wystarczyło, że parowóz miał jedną lub dwie osie napędne, a przede wszystkim koła dużej średnicy. W połowie lat sześćdziesiątych koleje obsługujące ciężkie pociągi osobowe, które miały jeździć szybko i pod górą, musiały rozejrzeć się za parowozami o trzech osiach napędnych. Dlatego pojawiły się maszyny osobowe tego typu z kołami średnicy większej niż 1500 mm, początkowo bez kół tocznych.
Aussig-Teplitzer Eisenbahn (kolej Austro-Węgierska leżąca na ziemiach czeskich) przewoziła dużo węgla. Parowozy zamawiała w Prusach i Saksonii. W 1869 roku zarząd tej kolei zakupił 9 parowozów do ruchu osobowego i towarowego serii IIIa z ostoją wewnętrzną. Cylindry parowe i napęd były na zewnątrz ostoi, a rozrząd Goocha wewnątrz. Zbieralnik pary umieszczony za kominem miał tylko jeden zawór bezpieczeństwa, drugi znajdował się na stojaku w budce maszynisty. Piasecznica nie znajdowała się na kotle, ale w dwu miejscach z boku nad kołami osi napędnej. Komin w kształcie lejka miał w swojej rozszerzonej części odiskiemik. Największa dopuszczalna prędkość parowozu wynosiła 50 km/h.
Parowozy serii IIIa zaczęto wycofywać po 1924 roku, kiedy upaństwowiono kolej. Parowozom nadano nowe oznaczenie. Jedna z maszyn serii 322.3 o numerze 322.302 (kiedyś znana pod nazwą Donnersberg) znajduje się w zbiorach Narodowego Muzeum Technicznego w Pradze.